سلام .
کاوه غرجی استم.
در کشورم اتفاق های می افتند که دشوار است از کنارشان با بی تفاوتی رد شد. با خودم قرار گذاشته ام در رابطه با همین مسایل بنویسم. من خسته ام از زندگی در کشوری که آدمها به سادگی حکم تکفیر بر پیشانی های شان حک می شود و این یعنی فتوای کشتن آن آدم به عنوان مفسد فی الارض و مباح الدم.
من خسته ام که در کشورم عده یی با شعار ایجاد وحدت ملی جلو یک عده را می گیرند تا آنها به زبان مادری شان درست گپ نزنند.
من خسته ام از این که عده یی با شعار حفظ اصالت زبانی قوم دیگری را به عنوان وحشی و بی فرهنگ و خاین و مزدور بیگانگان خطاب می کنند و در برگهای پریشان تاریخ اندوهبار کشورم دنبال مصداق هایی برای این ادعاهای شان هستند.
من خسته ام از این که در کشورم هر فکری مسخ می شود و با دادن نمونه های پلیدی، بیشترین خدمت را به دشمنان همان فکری می کنند که ادعای پیروی از آن را دارند.
من خسته ام از این که در کشورم عده یی با نام تکنوکرات بساط پیزافروشی هایشان را در غرب جمع کرده و آمده اند یا بر گرده حکومت سوارند و یا مشغول انجو بازی های کثیفی که کوچکترین تأثیری در نهادینه کردن جامعه مدنی در کشورم ندارند.
من می خواهم از اتفاقات کشوری بنویسم که در انجا شادی های سرسفیدش با پوشیدن قبای خداوندی دست های شان بوسیده می شوند و ترکش انفجار بمب های فاحشه گانش هر روز صدها قربانی می گیرد و سیاسمتداران اش با قهقهه های درونی و اشگ بیرونی داد از مردم دوستی و عدالت می زنند و مردمی که برای همان سیاست مداران و ملا هایش غذا می برد تا مدفوع بردارند.
من از همین خستگی ها می نویسم. و تلاش خواهم کرد با در میان گذشتن این خستگی ها با خوانندگان، زمینه هایی برای رفع خستگی خودم بیابم. من در پی دگرگون کردن چیزی نیستم. می خواهم خودم را با واقعیت ها وفق دهم. می خواهم خودم را آرام کنم. می خواهم اینجا در جستجوهایم کاری کنم که بتوانم با خودم کنار بیایم.
با سلام وتشکر از شما بابت اطلاع رسانی لطفا در مورد فامیلهای مهاجر ومشکلات روحی وروانی دراثر زندگی در کمپهای پناهندگی ناروی واز هم پاشیدن فامیل به دلیل نداشتن امنیت روانی گزارش تهیه واطلاع رسانی کنید
Kawagharji's Blog
دسامبر 27, 2009 در 1:49 ب.ظ.
سلام .
کاوه غرجی استم.
در کشورم اتفاق های می افتند که دشوار است از کنارشان با بی تفاوتی رد شد. با خودم قرار گذاشته ام در رابطه با همین مسایل بنویسم. من خسته ام از زندگی در کشوری که آدمها به سادگی حکم تکفیر بر پیشانی های شان حک می شود و این یعنی فتوای کشتن آن آدم به عنوان مفسد فی الارض و مباح الدم.
من خسته ام که در کشورم عده یی با شعار ایجاد وحدت ملی جلو یک عده را می گیرند تا آنها به زبان مادری شان درست گپ نزنند.
من خسته ام از این که عده یی با شعار حفظ اصالت زبانی قوم دیگری را به عنوان وحشی و بی فرهنگ و خاین و مزدور بیگانگان خطاب می کنند و در برگهای پریشان تاریخ اندوهبار کشورم دنبال مصداق هایی برای این ادعاهای شان هستند.
من خسته ام از این که در کشورم هر فکری مسخ می شود و با دادن نمونه های پلیدی، بیشترین خدمت را به دشمنان همان فکری می کنند که ادعای پیروی از آن را دارند.
من خسته ام از این که در کشورم عده یی با نام تکنوکرات بساط پیزافروشی هایشان را در غرب جمع کرده و آمده اند یا بر گرده حکومت سوارند و یا مشغول انجو بازی های کثیفی که کوچکترین تأثیری در نهادینه کردن جامعه مدنی در کشورم ندارند.
من می خواهم از اتفاقات کشوری بنویسم که در انجا شادی های سرسفیدش با پوشیدن قبای خداوندی دست های شان بوسیده می شوند و ترکش انفجار بمب های فاحشه گانش هر روز صدها قربانی می گیرد و سیاسمتداران اش با قهقهه های درونی و اشگ بیرونی داد از مردم دوستی و عدالت می زنند و مردمی که برای همان سیاست مداران و ملا هایش غذا می برد تا مدفوع بردارند.
من از همین خستگی ها می نویسم. و تلاش خواهم کرد با در میان گذشتن این خستگی ها با خوانندگان، زمینه هایی برای رفع خستگی خودم بیابم. من در پی دگرگون کردن چیزی نیستم. می خواهم خودم را با واقعیت ها وفق دهم. می خواهم خودم را آرام کنم. می خواهم اینجا در جستجوهایم کاری کنم که بتوانم با خودم کنار بیایم.
همین و تمام.
جون 1, 2012 در 3:57 ق.ظ.
با سلام وتشکر از شما بابت اطلاع رسانی لطفا در مورد فامیلهای مهاجر ومشکلات روحی وروانی دراثر زندگی در کمپهای پناهندگی ناروی واز هم پاشیدن فامیل به دلیل نداشتن امنیت روانی گزارش تهیه واطلاع رسانی کنید